Hertjes in Nara

Na 4 dagen Kyoto werd het weer tijd voor iets anders. Na alle tempels wou ik wel weer eens wat natuur zien. De reis werd hierdoor vervolgd naar Nara, ongeveer één uur met de trein vanaf Kyoto, dus eindelijk eens een kort reisdagje. Echter ging dit uiteraard niet zoals gepland, maar gelukkig op een goede manier.

Ik stond met mijn tassen klaar om te vertrekken en vroeg bij de receptie welke bus ik moest nemen naar het station, want ik wou naar Nara. Op dat moment stonden er een paar mensen in lobby die die avond naar Nara zouden gaan. Zij zouden eerst nog gaan lunchen en dan via een leuke omweg naar Nara gaan. Omdat ik niet de moeilijkste ben heb ik mijn tas maar weer wegzet en ben met hen gaan lunchen. We gingen naar een bekend lokaal restaurant waar ik een van de specialiteiten kreeg voorgeschoteld. Rijst met kip en een rauw ei. Als ik salmonella heb, dan komt het van die lunch!

De omweg duurde wat lang, maar was het zeer zeker waard. We gingen namelijk naar een tempel welke duizenden torri gates (die rode poortjes) heeft. Ik had het in de boeken zien staan, maar aangezien het niet makkelijk was om er te komen besloot ik het niet te doen. Met mijn reisgezelschap was het gelukkig een stuk makkelijker te vinden. Dit komt omdat mijn reisgezelschap bestond uit een 25 jarige Chinese, en een oudere dame met haar 24 jarige zoon uit Taiwan. Zij spraken allemaal Mandarijn en laat Japans nou heel veel Mandarijnse tekens hebben. Zodoende konden zij vele bordjes lezen.

Na deze bijzondere tempel gingen we verder en eindigden we bij een bier en sake brouwerij. Ook iets wat ik nooit gedaan zou hebben als ik niet met hen was geweest. Na een heerlijke avondmaal in de brouwerij (incl. Proeverij) werd het helaas tijd om gedeeltelijk afscheid te nemen. De Taiwanezen moesten terug naar Kyoto.

Na nog een heel avontuur met de trein (verkeerde richting, vergeten uit te stappen, uitstappen op verkeerde perron), kwamen Summer (ja zo heette het Chinese meisje) en ik s avonds toch eindelijk aan in Nara.

In Nara had ik een klein hostel. En met klein bedoel ik dat het hele hostel ongeveer 10 bij 10 was. Dit was inclusief keuken, woonkamer, badkamer en slaapzaal. Na eerst een paar rondjes te zijn gelopen kon ik het gelukkig vinden. Het bleek namelijk op de 5e verdieping van een multicomplex te zitten. Ook dat is iets wat wij niet gewend zijn. Ze bouwen hier gewoon een gebouw en je huurt de ruimte die je wil. Wat je er mee doet maakt niet uit. De eerste verdieping was een restaurant, tweede was een loodgieters bedrijf, derde en vierde verdieping waren appartementen geworden en op de vijfde verdieping zat dus een hostel.

Na mijn tas te hebben gedropt besloot ik ook hier weer voor een avondwandeling te gaan. Na een korte uitleg van de engels sprekende eigenaar, ging ik op avontuur uit in Nara. Hoewel de stad Nara klein is, is het gebied groot. Dit komt omdat Nara grotendeels uit een natuurpark bestaat. Toen ik aan de rand van de stad was keek dus ook niemand gek op dat er herten naast ons liepen.

Zo liep ik in de nacht naar een prachtige tempel en gigantische pagoda, terwijl ik af en toe opschrok door een hert dat ineens van achteren aan mij aan het snuffelen was. Omdat herten heilige dieren zijn in Japan zijn, en dus goed worden behandeld, zijn de dieren de aanwezigheid van mensen gewend en leven mens en dier hier al duizenden jaren in harmonie. Sterker nog de mensen zijn hier banger voor de herten dan de herten voor de mensen!

De volgende dag met mijn Chinese vriendin een grote wandeling door het park gemaakt, hierbij zijn wij naar de Tōdai-ji gegaan. Dit is de tempel met de grootste boeddha van Japan, namelijk 15 meter hoog. Deze wordt omgeven door nog vele andere grote beelden en veel goud. Aangezien de beelden ook nog eens op een verhoging staan, lijken ze nog groter en raken ze bijna het dak van de 60 meter hoge tempel. Ook de toegangspoort tot het tempelcomplex was met 60 meter erg indrukwekkend.

Hierna hebben we nog veel tempels en shrines in het park bekeken en nog veel meer herten gezien. Tegen lunchtijd moest ik helaas alweer afscheid nemen van mijn nieuwe vriendin aangezien zij naar Tokyo in het noord-oosten moest. Mijn bestemming lag zuid, althans zo dacht ik. Ik wou namelijk naar koya-san een heilige plaats in Japan en daarna naar Hongū, een plaats die bekend staat om zijn lekkere warmwaterbronnen (onsen). Helaas zat alles in beide plaatsen vol en kon ik pas 7 dagen later aankomen. Tsja, dat werd even lastig, 4 uur 's middags opeens je reis veranderen.

Gelukkig lag de metropool Osaka in de buurt, daar is altijd wel iets te vinden. Osaka is de op één na grootste stad van Japan en is daarmee eigenlijk een kleine versie van Tokyo. Precies om deze reden wou ik er niet lang blijven, immers zou ik een paar maanden in Tokyo zijn. Wat moet ik dan in het kleine broertje?! Zodoende verbleef ik in een youth hostel naast het station, want in zou de volgende dag 'dan maar' naar Hiroshima gaan. Het Hostel was prima en erg ruim opgezet op de 10e verdieping van een winkelcentrum, dus prachtig uitzicht. Ik had één kamergenootje, Kenkou, een 60 jarige chiropractor/engel-chinees-japans docent/investor uit Kōbe, die op doorreis was. Na een gezellig gesprek, hij kon goed engels, zelfs besloten om 2 nachten bij hem langs te komen. Ik zou immers twee nachten in Hiroshima blijven, een nachtje op Miyajima, ik moest nog dagen vullen voordat ik naar Hongū en Koya-san kon.

Zoals jullie kunnen lezen raak ik steeds meer gewend aan de Japanners en gaat het prima. Het volgende verhaaltje zal over Hiroshima en Miyajima gaan, bereid je er maar alvast op voor!


Disclaimer: ik typ deze verhalen op mijn telefoon in treinen en bussen, verspreid over meerdere dagen. Zodoende dat het soms in verleden tijd en soms in tegenwoordige tijd is geschreven. En dat er soms een klein gat in de logica zit. Ik ga er echter vanuit dat iedereen toch nog kan opmaken wat ik hier allemaal beleef en indien dit niet lukt zal ik alles over een paar maanden in geuren en kleuren aan je vertellen.